kunst – werkenkunst

kunst : na de veldslag – seekatze

kunst : je kan de wind niet zagen – seekatze

– installatie – 2023 – berlaar

kunst : geluidswerk – seekatze

kunst : #bal : eerste visioen

“this is the first of an open ended run of #bal-visions rooted in immediatism and no filter art / you are the filter” – ron seekatze

kunst : schilderij door seekatze

kunst : su pietra : seekatze at castello di montegufoni

retrospective and new works in the gardens of the castello di montegufoni during the summer of 2019.

‘rethinking myself while wearing a cowboy hat’

‘tribute to gojira and other local lizards’

kunst : carlos casas (esp) in h(art)#177

het eerste wat ik van carlos casas zag en hoorde, was cemetery archive works op het von archives label dat hij zelf begon met nico vascellari. de schimmen van olifanten die door de jungle glijden en de geluiden die integraal deel uitmaken van de beelden hadden een meer dan fysieke impact op me. meestal is zo’n ervaring niet te evenaren maar andere werken die ik daarna heb mogen bekijken onder ander de samenwerking met prurient en met vascellari op von archives hebben een vergelijkbare impact gehad. de synthese van beeld en geluid bracht me terug naar een gezichtsverruimende ervaring tijdens een optreden van cellulles d’intervention metamkine waarbij beeld en geluid niet alleen onlosmakelijk werden maar ook niet onderscheidbaar. geluid werd beeld en beeld werd geluid.

bij carlos casas is er een soortgelijke palimpsest ervaring waarbij beelden over elkaar in elkaar overgaan maar ook het geluid zich mengt in het beeld. het is alsof de kernideëen als sporen op rottend vruchtbaar beeldmateriaal vallen terwijl de schimmel als beeld groeit en de geur als geluid en ze op je zintuigen inwerken. de ervaring van beide wordt onlosmakelijk.

zelfs bij de foto’s is er een vreemdheid, een vergankelijkheid, een beweging op moleculair niveau. het lijkt alsof je geheugen naar aanknopingspunten zoekt op meer dan het visuele niveau en daardoor het visuele een zekere vaagheid krijgt. zo worden de ervaring van het moment en de onmiddellijke herinnering gemengd als een feedback loop zodat niets ooit echt stilstaat.

meer informatie vind je via onderstaande links.

the first i heard or saw of carlos casas was the cemetery archive works on the von archives; the label he established with nico vascellari. the spectres of elephants sliding through the jungle and the sounds that are an integral part of the images had a more than physical impact on me. most of the time an experience like that can not be reproduced. yet other works i experienced subsequently -for instance the collaboration with prurient and nico vascellari also on von archives- had a similar impact. the synthesis of image and sound took me back to a performance of cellulles d’intervention metamkine where image and sound not only became interlocked but also undistinguishable. image became sound and sound became image.

carlos casas’s work gives a similar palimpsest experience where images tumble over each other and in each other while the sound mixes into the image. as if the core ideas fall like spores on decomposing image material and the visual grows fungus-like and the sound flows like a smell unto your senses. the experience of both becoming one.

even the photographs and stills shimmer with a strangeness, an impermanence, a movement at a molecular level. it seems like your memory is looking for clues to attach itself to on more than a visual level thus giving the visual a hazy quality. in that way the experience of the moment and the immediate memory are mixed in a feedback loop so nothing ever remains still.

more information you will find in the links below.

http://www.carloscasas.net

https://vimeo.com/carloscasas

https://vimeo.com/8200766

http://www.vonarchives.com

http://www.vonarchives.com/releases/von008.html

http://www.vonarchives.com/releases/von009.html

http://www.vonarchives.com/releases/von000.html

http://www.discrepant.net/products/586079-carlos-casas-pyramid-of-skulls

kunst : seldon hunt (aus) in h(art) #175

zoals velen kwam ik eerst in contact met het werk van seldon hunt op een platenhoes. in mijn geval ging het om kk null’s “gev”. de complex cover trok me echt naar binnen en blijft één van de mooiste platenhoezen die ik ooit gezien heb. seldon hunt’s parcours is divers maar niet zonder richting : van zeer technische tekeningen zoals deze hierboven vermeld zonder het gevoel of diepte te verliezen; over zeer ingewikkelde handgetekende werken vol leven die tegelijkertijd dood en verderf afbeelden; tot foto’s waarbij je het gevoel krijgt dat er ofwel iets mist ofwel iets je in de gaten houdt dat je niet kan zien. als voorbeeld van dat laatste wil ik even de foto op de hoes van earth’s “hibernaculum”. ik hou van earth’s muziek maar ik kocht die plaat voor die foto and ik probeer er nog steeds achter te komen waarom –buiten de schoonheid- die foto me zo fascineert.

zelfs zijn werk als schrijver is terechtgekomen op albums, zoek maar eens naar de tekst op “the grimmrobe demos” door sunn o))) .

zijn werk kan vol informatie zitten en tegelijkertijd zeer duidelijk en klaar zijn. het nodigt je uit om de diepte te verkennen. voor mij is zijn werk vergelijkbaar met dat van hieronymus bosch en lucas cranach.

seldon hunt heeft platenhoezen, posters en/of merchandise ontworpen voor onder andere isis, neurosis, kk null, earth, sunn o))), acid mothers temple, melvins.

seldon hunt’s website vind je hier

een interview over fotografie vind je hier

like a lot of people i found the work of seldon hunt on a record cover. in my case kk null’s “gev” album. the intricate cover sucked me in and remains one of the most beautiful covers i have ever seen. seldon hunt’s parcours is diverse but with direction : from extremely technical drawings like that one mentioned above while still having a sense of feeling and depth; to intricate handdrawn pictures full of life while at the same time picturing decay and death; to photographs that feel like there is either something missing that was just there or something is lurking and looking at you. as an example of that last one i want to mention the coverphoto on earth’s “hibernaculum”. i like earth but i bought that particular album for that picture and i am still figuring out why this photograph fascinates me so much beyond it’s stunning beauty.

even his work as an author has ended up on records, check out the text on “the grimmrobe demos” by sunn o))).

his work can be very dense with information but feels clear and beckons you in to explore it’s depth. for me his work is akin to hieronymus bosch’s and lucas cranach’s.

seldon hunt has created album covers, posters and/or merchandise for isis, neurosis, kk null, earth, sunn o))), acid mothers temple, melvins amongst others.

seldon hunt’s website is here

an interview about photography can be found here

kunst : danielle lemaire (nl) in h(art)#174

danielle lemaire laat aandachtigen anders kijken en luisteren. haar werk (zowel grafisch als in geluid) zindert met een spanning tussen het herkenbare en een gemis dat geen verlies is maar een voorlopig onbenoemd verlangen, en het andere; het vreemde dat eens ervaren niet meer vreemd is maar juist geheel op zijn plaats.

danielle lemaire lets the attentive look and listen differently. in her work (both graphic and sound) quivers with tension between the recognizable and that what is missing without being a loss but a still undefined desire, and the other; the strangeness which once experienced isn’t strange anymore but fully in the right place.

het gevoel dat ik krijg bij haar werk doet me terugdenken aan warme zomers wanneer de wegen tussen de velden lijken over te gaan in watervlakken en aan de geur van droog gras; toen ik nog zonder vrees kon dromen. haar werk laat mij terug wegdromen zonder nostalgie en zonder goedkope zweverigheid; vrij en onbevreesd.

the feeling i get when watching or listening to her work reminds me of hot summers when the roads between the fields seem to meander into surfaces of water and of the smell of dry grass; when i still dreamed unfearfully. her work lets me drift off into dreams without nostalgia and cheap fleetingness; free and unafraid.

‘G7’/acryl, potlood en conté op canson montval/150 x 100 cm/2017